Herontmoeting in St Joseph Ward 7: Dé Fenek

Zoals ik al eerder heb gezegd, hebben ze me op mijn vorige stageplaats uitgenodigd om het traditionele menu in de Maltese keuken te mogen eten: Fenek. Dit was vorige week woensdag.

Die dag had ik eerst nog school van 10u-12u maar dat was geen probleem. Ik dacht dat ik er zeker tegen 13u ging geraken, maar het duurde bijna een uur tegen da mijn bus er was.
Ze gingen een bord voor me overhouden. Toen ik er toekwam zag ik opnieuw de patiënten en bijna iedereen van het personeel. Het personeel was erg enthousiast, de patiënten herkenden me niet echt meer. Het was direct duidelijk dat de patiënten een nieuwe haarsnit hadden gekregen, ze zagen er goed uit!

Toen ik naar de keuken liep, trof ik Roberta aan. Ze was erg blij om me te zien, net zoals ik.
Zij was net haar laatste hap van de Fenek aan het eten, iedereen had al gedaan.
Ik vond het erg jammer dat ik de sfeer had gemist. :(
Roberta maakte dan mijn bord klaar. .
Ze gaf me mijn bord met pasta, heel veel pasta, en zei dat ik wat plaats in mijn maag moest overhouden voor het tweede menu, de echte Fenek.

Ondertussen praatten we nog wat. Ik vertelde dat ik de afdeling erg mis, dat ik het een enorm leuke ervaring vond op de afdeling. Roberta zei daarop dat we gerust eens konden gaan lunchen.

Toen kreeg ik de Fenek, konijn in een bruine saus met frietjes en wortels en erwten.
Het was erg lekker. Het was de hoofdverpleegkundige die het in de ochtend had gemaakt. Ik vroeg al meteen het recept zodat ik het thuis ook eens kon klaarmaken (en ik ga het hier niet verklappen, als je het wil weten moet je maar eens bij mij op bezoek komen! :) ). Het was alsof ik ging ontploffen aan tafel, al dat eten! Achteraf bleek het ook nog eens de verjaardag te zijn van iemand van het personeel waardoor er ook nog chocoladetaart was (hiervan had ik toch ook wel graag het recept gehad lol). Wat een luxe! Ik ging die avond niet meer moeten eten, mijn maag zat vol!

Na al het eten hielp ik nog wat met de afwas en hielp ik met het uitdelen van de thee aan de patiënten. Ik wou graag nog eens alle patiënten zien en mijn taak doen dat ik gewoon was om te doen tijdens mijn stage op deze afdeling. Het was ook maar een kleinigheidje na wat ze allemaal voor me gedaan hebben. Ik zag opnieuw mijn lievelingspatiënte "Hello Darling, Puppa". Ze was opnieuw erg enthousiast. Het was echt tof! Toen ik bijna wegging, gaf de hoofdverpleegkundige me de kruiden van de Fenek. Ik vertelde haar nog eens hoe blij ik was om hier stage te mogen gelopen hebben en dat ik het nog nooit heb meegemaakt dat ik zo welkom was op een afdeling.

Ondertussen hebben er ook al een paar van het personeel me toegevoegd op Facebook. Ze willen graag contact houden.

Na de paasvakantie ga ik nog eens terug naar de afdeling om pannenkoeken te maken, dat verdienen ze wel. Op die manier zie ik hen nog eens en kan ik afscheid nemen voordat ik terug naar België ga.

Karnival ta' Malta

Op mijn afdeling werd al goed carnaval gevierd. De afdeling heeft donderdag verschillende carnavalsmaskers uitgedeeld en sommige ouderen konden naar de theaterzaal gaan. In de theaterzaal zaten er waarschijnlijk 100 ouderen, ook ouderen in een rolstoel. Er werd gezongen en gelachen. Het waren veel carnavalsliedjes en vaak in het Maltees gezongen. Het was voor mij soms jammer dat ik ze niet goed kon verstaan. Het was echt een leuke sfeer, de ouderen konden volledig losgaan en zingen en swingen. Er wordt dus heel wat geïnvesteerd in activiteiten voor de ouderen, super!

Vrijdag startte carnaval officieel in Malta...

Zaterdag ging ik samen met mijn kotgenote uit Chili, Alejandra, naar Gozo. Eerst zaten we een uur op de bus richting Cirkewwa waar de ferry ons zat op te wachten. Op de bus was er al enorm veel te zien buiten, wat een mooi landschap! Toen we aankwamen in Cirkewwa, was de toegang tot de ferry al afgesloten. We moesten dan nog 45 min wachten pff. Uiteindelijk kwam de vrouw van de kassa ons halen en konden we als we snel waren nog op de ferry stappen. Oef!!!

Op de ferry was het echt aangenaam. We zaten op het dek naar de kliffen te kijken. Echt prachtig! Toen we aankwamen in Gozo, namen we opnieuw de bus. We dachten dat we dezelfde ticket konden gebruiken maar blijkbaar is dit een andere regeling in Gozo. We betaalden ons ticket en zaten opnieuw een hele tijd op de bus. In Gozo is er precies wel meer groen en dus meer landschap. Prachtig! We gingen normaal de bus nemen richting Nadur maar de buschauffeur zei dat we beter richting Victoria gingen. Op de bus zagen we iemand verkleed als duiker met 'eendenpoten'. In Victoria waren we veel te vroeg.

Er was nergens iets van Carnaval te bespeuren tenzij gewoon spontaan verkleedde mensen, vooral kindjes dan. We vroegen dan aan iemand wanneer het carnaval begon, ze verwees ons naar toeristeninfo. Daar kregen we een folder met alle tijdstippen van het carnaval. Het begon pas om 19u30 in Victoria en om 20u was er spontaan carnaval in Nadur. Ik vroeg of er in Victoria mooie bezienswaardigheden waren. Er is een citadel waar je een mooi panorama van Gozo kan zien met verschillende musea. Toen we daar toekwamen waren er allerlei werken. Echt jammer, het zicht werd serieus verpest. We zijn dan wat trappen opgelopen om het mooie panorama te kunnen zien.

Na de citadel gingen we iets eten om daarna richting Azure Window te vertrekken.

Opnieuw een hele tijd op de bus dus. Maar het was de moeite waard! Het was echt een natuurfenomeen! zo prachtig! 

We hadden geluk dat het toen nog niet regende.

Daar was er ook een klein meertje waar je de echo's van de golven kon horen in de grotten. Echt rustgevend! Ik kon daar een hele dag zitten!

Na een uur kwam er opnieuw een bus en vertrokken we terug richting Victoria om de parade te kunnen zien. We waren nog wat te vroeg en besloten om iets te gaan drinken. Ik heb lokale wijn gedronken, wijn genoemd naar de citadel. Niet slecht!
Toen we gingen gaan kijken naar de parade, was er niets te zien. Toen zagen we kostuums onder een afdak liggen en vroegen wanneer het begon. Het was afgelast door de hevige regen, echt jammer! We zagen het nut niet meer in om nog in Gozo te blijven met die regen en namen de bus terug richting de ferry. Op die manier konden we nog onze laatste bus in Cirkewwa richting huis halen. De straten waren weer ondergelopen van al die regen. Lap, daar gaan m'n schoenen weer! Het wordt tijd dat het niet meer regent! Toen we op de bus zaten werden we echt moe. Het werd tijd dat we lekker in ons warm bedje lagen!!!

Zondag gingen we naar Valletta om naar de parade te gaan kijken. De bussen zaten overvol, we hebben dus heel wat gewandeld. Wat een massa! Ongelooflijk! Carnaval wordt hier in overmaat gevierd, niet te doen! Er waren heel wat carnavalskarren. Achteraf bleek dat er een wedstrijd was voor beste of mooiste carnavalskar. Daarom was er dus al die drukte! Ook was het 's morgens aan het regenen en klaarde het in de middag op. Het was enorm mooi weer en veel mensen kwamen natuurlijk naar buiten. Ik ben ongeveer twee uur gebleven en ging tenslotte naar huis. Alejandra bleef achter. Ik had er echt geen zin meer in. Al dat geduw en al die drukte is niks voor mij. Uiteindelijk was het wel een mooie stoet, er was waarschijnlijk wel heel wat werk aan. Maar carnaval blijkt toch niks voor mij te zijn. :)

Carnaval duurde nog tot dinsdag 17/02. Toen ik op de bus zat in het terugkeren van mijn stage, kon je nog carnavalkarren zien en verkleedde mensen! Het bleek ook dat er de maandag na het weekend geen school was. 

10 februari Feestdag van St- Paul's schipbreuk

Vandaag is het een feestdag zoals we die kennen in België. In het Maltees is het 'San Pawl Nawfragu'.

Deze dag is ingevoerd om te vieren dat Saint Paul het christendom naar malta heeft gebracht, iets dat enorm belangrijk is hier in Malta!!!

Ik vertel even kort de geschiedenis van deze figuur...

Saint Paul was een gevangene die op een schip getransporteerd werd naar Rome. Tijdens de reis werd het schip beschadigd door een storm en dreven de resten van het schip rond in de buurt van Malta. Saint Paul overleef dit en werd verwelkomd door de eilandbewoners. Tijdens het vieren van zijn overleving werd hij gebeten door een giftige slang. Hij had hier geen ziekteverschijnselen van en de eilandbewoners vonden dit een mirakel. Saint Paul werd de heler van het eiland en de patroonheilige van Malta. 

Op deze dag worden er heel wat religieuze ceremonies gevierd en zijn er processies op straat te zien. Dit was vooral in Valletta zichtbaar, de hoofdstad van Malta. De straten waren versierd met heel wat slingers en er werden tijdens de processie heel wat slingers en confetti vanuit de ramen gegooid.

De processie was echt prachtig om te zien. Er was heel wat volk aan het zingen en aan het vieren ( ook met bier en eten). Het duurde een tijdje tegen dat er iets gebeurde bij de kerk. Toen luidden de klokken en kwamen er mensen naar buiten. Er was ook heel wat politie aanwezig. Het was dan eindelijk zover... er kwamen priesters naar buiten met vlaggen en een beetje later kwam er een groep mannen die het beeld van St-Paul droegen op hun schouders. Er was heel wat ambiance toen dit gebeurde. De mannen die het beeld droegen, zaten te zingen en te roepen. Tijdens de stoet was er ook fanfare en wat later zelfs vuurwerk. 

 

Het was echt een hele ervaring. Op dit moment zag je hoe gelovig de Maltezen echt wel zijn!!!

Kennismaking met de Maltese keuken :)

Op mijn stage was het al meteen duidelijk dat ze erg graag eten en ook nog veel eten! Ik voelde me direct thuis lol. Eten was hét onderwerp! :) Ik vroeg hen wat typisch Maltees eten is. Mijn mentor Roberta zei dat ze het vrijdag 06/02 voor mij ging klaarmaken.

Vrijdag was het dan eindelijk zo ver!!! Roberta maakte Maltees brood met tomatensaus, olijven, kappertjes en tonijn. Jaja, ik ga misschien toch nog leren om olijven te appreciëren. :) Ook verschillende Pastizzi en worstenbroodjes had ze mee. Mmmm overheerlijk!!! Iedereen van de staf zat samen te genieten van het lekkere eten. Er was een toffe sfeer. Ik krijg opnieuw water in mijn mond als ik eraan denk...

De maandag daarop had Roberta opnieuw Maltees eten klaargemaakt. Ftira, typisch Maltees brood (burgerachtig) met tomatensaus, sla, tonijn en kappertjes. Dit werd geserveerd met chips. Dit eten ze hier erg vaak bij brood. Rare combinatie voor ons, maar echt nog lekker.  Ze had ook Bigilla mee, dipsaus gemaakt van bonen. Deze dipsaus is lekker met ronde crackers. Als laatste was er nog een soort Maltese-Turkse zoetigheid, Helwa tat-tork. Het is een soort zoetigheid gemaakt met amandelen en heel wat suiker! Niets voor mij, veel te zoet! Het plakte direct in je mond.

Ik heb ook al geproefd van een soort Maltese Torta, een taart gevuld met gehakt en groentjes. Je kan het ook klaarmaken met kip of spinazie en kaas. Zoals je het zelf wilt dus. Simpel en lekker! Iets dat ik alvast kan klaarmaken als ik terug in België ben.

De hoofdverpleegkundige heeft me ook al uitgenodigd om deel te nemen aan een feestmaaltijd op 4 maart. Er staat me dan Stuffat Tal-Fenek te wachten, een stoofpot met konijn. Een echt traditioneel recept. Ik sta ondertussen al op de lijst. 

Ik heb ook Maltese broodpudding gemaakt met de ouderen op mijn stage. Dit was erg leuk om te doen, het is een goede activiteit om terug herinneringen op te roepen van het koken en het bakken. Blijkbaar is broodpudding iets dat zowel de ouderen en het personeel enorm kunnen bekoren. Persoonlijk vind ik onze broodpudding beter.

Zoals je hoort (en ziet), word ik dus enorm verwend op mijn stage!!! :)

Eerste les in combinatie met mijn stage

Woensdag 04/02 zou ik stage lopen en les volgen. Ik deed eerst stage van 7u-9u om daarna naar mijn les te vertrekken. De lessen tellen mee als stage-uren. Zeer interessant dus.

Vandaag liep ik mee met Roberta om de medicatie en het eten uit te delen. Roberta bereidt de medicatie voor en ik geef het samen met het eten aan de patiënten. Het is duidelijk dat de meeste ouderen zeer veel medicatie nemen. Er moet dus enorm opgelet worden voor al de bijwerkingen die eraan gelinkt zijn. Eten dat ik moest uitdelen bestaat uit yoghurt, een kom met cornflakes en vanalles erdoor gemengd en brood. Er is aandacht voor diabetici. Ik mocht dan ook insuline toedienen. Er was wel geen glycemiebepaling vooraf. Zeer ongewoon! Wat opmerkelijk is, is dat iedereen de medicatie uit eenzelfde pot krijgt. Bij ons is het vaak apart verpakt. Ook de insuline is allemaal uit dezelfde flacon naargelang het type insuline. Tijdens het uitdelen moet er ook aandacht zijn voor de "wanderers". Zij zouden eten van anderen opeten waarbij ze dus ook anderen hun medicatie kunnen innemen. Het is zo dat velen van hen op de kar vliegen om hun eten te kunnen krijgen. De medicatie heeft vaak ook een andere naam, het zijn natuurlijk wel nog steeds dezelfde bestanddelen.:) Zo is er bijvoorbeeld Panadol, die wij als Dafalgan kennen.  

Vandaag ging ik ook Julie terugzien. We hadden afgesproken in het SVPR zodat ik gemakkelijker mijn weg naar de les zou vinden samen met haar. Goed dat Julie met me meeging, het bleek dat het departement voor verpleegkunde zich in het Mater Dei Hospital bevindt en niet in de universiteit.

Om met de auto naar het Mater Dei te gaan, is het enorm zoeken naar een parkeerplaats in de ondergrondse parking. De auto's staan gewoon overal geparkeerd en dit wordt door iedereen ook zomaar gedaan. Julie toonde me dan uiteindelijk waar de lessen normaal plaatsvinden. We moesten echt nog lang wachten tegen dat de leerkracht afkwam. We kregen les in een lokaal met gewoon stoelen met een klein klaptafeltje. Het was een zeer klein lokaal en we zaten precies in een wachtzaal. We waren met 4 studenten waaronder 1 man, zo weinig! Blijkbaar zijn er niet veel die psychiatrie kiezen. Het is ook zo dat ze in Malta Psychiatrische verpleegkunde krijgen in een universiteit en ze direct het volle traject kunnen kiezen van drie jaar. Wij krijgen eerst twee jaar algemene verpleegkunde om dan in het derde jaar volledig psychiatrische verpleegkunde te kunnen volgen. De les ging over alternatieve therapie waaronder o.a. meditatie, massage, dieet, homeopathie ... . De leerkracht, Mr Martin is zeer enthousiast in zijn vertellen. Hij vertelt vaak aan de hand van dingen die hij ooit gezien of gehoord heeft. Het blijkt al meteen de moeite dat ik deze lessen kan mee volgen. De lessen lopen tot ongeveer wanneer ik terug naar België ga en is elke woensdag. 

Nadat de les afgelopen was, zag ik Julie nog even. Zij had nog de rest van de dag les. 1 van de studenten uit mijn les heeft me dan geholpen om een sandwich uit de cafetaria te halen en mijn bus te vinden terug richting SVPR. Ze zijn erg vriendelijk de studenten. Terug in SVPR deed ik ongeveer hetzelfde als maandag en ging ik opnieuw wat vroeger naar huis. Roberta vond dat ik die dag al genoeg gedaan had. 

Eerste dag stage in Saint Vincent de Paul Residence (SVPR)

Het is eindelijk zover... mijn stage kan beginnen!

Maandag 02/02 was de eerste dag van mijn stage op de psychogeriatrische afdeling in het SVPR. 

Ik stond op om 5u30, om hier om 6u te vertrekken richting Mater Dei, om daar mijn bus richting SVPR te halen. 

Ik kwam toe op mijn afdeling St Joseph Ward 7 en belde aan. De hoofdverpleegkundige, achteraf gebleken, liet me binnen en verwelkomde me met open armen. Roberta, mijn mentor van de de afdeling, kwam me al gauw opzoeken en gaf me haar sleutels zodat ik me boven kon gaan omkleden. De kleedkamer ziet er echt nog oud uit. De kastjes die ze gebruiken vallen bijna uit elkaar  en je ziet op de kastjes veel stickers hangen rond het geloof. Het gebouw zelf is erg verouderd, ook de bedden. 

Er is ook een hond aanwezig op de afdeling: Bubbles! :)

Ik ging dan terug naar beneden om te kijken wat me te wachten stond. Ik dacht dat we er direct gingen invliegen, nee hoor. We zaten eerst op het gemak nog koffie te drinken. Ik kreeg een mok van Roberta. Op de afdeling neem je zelf je eten en gerief mee. 

Toen gingen we aan de slag. Ik kreeg een plastieken schort om mijn kleren te beschermen. Roberta deed samen met mij een bedbad. Ze ging eerst al het gerief gaan verzamelen. Iedereen gebruikt dezelfde zeep. De handdoeken worden meestal ook van de afdeling gebruikt. Vandaag gingen Roberta en ik een corpulentere vrouw wassen. Roberta vroeg of ik wou wassen of afdrogen. Ik nam dan de gelegenheid om te wassen. Roberta zei dat de vrouw die we gingen wassen normaal niet zo graag gewassen wordt. Ze lijkt me graag te hebben. Ze glimlachte ook vaak naar me. Toen merkte ik al de taalbarrière op. Ze kon gelukkig een klein beetje Engels verstaan. Het wassen zelf vond ik nogal onhandig. Op de afdeling gebruiken ze geen washand zoals wij ze kennen maar een handdoek die erg op een vaatdoek lijkt. Ze gebruikten ook maar 1 wasdoek en 1 handdoek, boven-en onderkant werden niet onderscheiden. Na haar voorkant gewassen te hebben, wou ik het water veranderen. Op de afdeling doen ze dit enkel indien er een urinaire katheter aanwezig is. Roberta zei dat ik het mocht doen zoals ik het zelf het liefst wou dus ververste ik toch het water. De kledij is bij veel patiënten doorgeknipt aan de achterkant om het aankleden gemakkelijker te kunnen laten verlopen. Wel een zonde van de kledij. 

Na een bedbad was het tijd om iemand anders te wassen. Het was iemand met dementie die enorm veel ronddwaald, een "wanderer". Zij zat in een gesloten kamer. Ze zag me nog maar en was al direct enorm enthousiast. Roberta zei me al gauw dat de vrouw zot was van me. Ze zei hele tijd dat ik een "puppa",een pop ben en een engel. In Malta zien ze namelijk niet veel blond haar. De vrouw was er enorm door afgeleid. De rest van de dag bleef ze ook enthousiast elke keer ze me zag en zei 'hello darling'.  

We waren dan al klaar en het was tijd om de treatment room te tonen. Hier lagen alle medische spullen. 

Het was toen opnieuw pauze. Ze dronken op hun gemak koffie en aten. Roberta maakte voor mij een toast, ze zorgt enorm goed voor me. De ouderen hadden ondertussen al gegeten of aten nog op een stoel in de gang of in hun kamer. Wel vreemd dat ze niet gewoon allen aan tafel zitten voor hun ontbijt. 

Tijdens de pauze vroeg de hoofdverpleegkundige al gauw naar de verschillen in België en vroeg ze hoe het gezondheidssysteem in elkaar zit. In Malta is het gezondheidssysteem gelijkend op die van Groot-Brittannië. Hier moeten ze normaal niks betalen als ze naar een openbaar ziekenhuis gaan. Het is allemaal verrekend in de belastingen. De ouderen betalen dus ook via de belastingen voor hun zorg. De meeste medicijnen zijn ook gratis. In Malta laten ze ook meestal een infuus door een dokter plaatsen. Op de afdeling wordt de glycemie ook maar 1x per week genomen, niet dagelijks zoals bij ons dus. Elke patiënt heeft ook een psychiater. Er is ook een tandarts, podoloog en kinesist aanwezig in de residentie. Heel wat verschillen dus. 

Op de afdeling zijn ze precies ook wel goed bemand. De zorg gaat ook veel sneller.

Het was wel een lange pauze, we waren niet echt bezig met de ouderen.

Om 10u was er een lezing die ik mocht bijwonen samen met Roberta. Ze had al gebeld naar diegene die de lezing ging geven om het in het Engels te kunnen presenteren. De lezing ging over spirituele en religieuze  coping bij ouderen in Malta en Australië. In Malta zijn ze namelijk zeer gelovig, en hoe ouder de mens wordt hoe geloviger deze ook meestal wordt. Het blijkt dat deze vorm van coping een goede manier is in de preventie van angststoornissen en depressie. Ik kreeg van de presentatrice haar geschreven artikels rond dit onderwerp. 

Om 11u was het tijd voor het middageten. Sommigen kregen hulp. Er is eerst soep en dan warm eten. Ze worden hier ook vaak met een lepel gevoed en het eten mengen ze ook snel. Het drinken kregen ze pas later. Tijdens het eten werden de ouderen die al klaar waren  meegenomen om hun incontinentiemateriaal te veranderen. De rest zat dus gewoon nog te eten. Dit wordt vooral door de zorgkundigen gedaan.

Nadat de ouderen hadden gegeten was het tijd voor het personeel om te eten. Ze vroegen me telkens of ik wel genoeg at. Ze zijn enorm bezorgd om me. Ze zeiden zelfs dat ik weinig eet, maar hier in Malta eten ze enorm veel, of toch vooral erg vaak! 

Na het eten en de lange pauze was er tijd voor nog meer pauze. Roberta nam een pauze van 13u tot 14u. Ik heb toen wat voor school gewerkt. Toch een voordeel dat ik wat voor school kan werken tijdens mijn stage...

Hierna werd het tijd om een activiteit te doen met de ouderen. Dit was enkel met de betere ouderen. We gingen naar een chocoladetentoonstelling. Er was een bus die verschillende ouderen van verschillende afdelingen vervoerde, ook mensen met een rolstoel of wandelstok. Ik vind het prachtig om te zien dat ze de moeite doen om een bus in te schakelen. Op de bus was er heel wat ambiance, de ouderen kunnen precies meer lachen. We zagen toen een gebouw in miniatuur uit een typische straat in Hamrun. Je kon de chocolade direct ruiken mmm. Het duurde niet lang of we gingen al terug naar de afdeling. 

Het was theetijd en ze kregen nadien nog een vieruurtje. 

Rond 16u was het al etenstijd, veel te vroeg! 

Van Roberta mocht ik na het eten al naar huis. Ze waren ongerust dat ik niet op tijd de bus ging halen en veel te laat thuis ging zijn. Roberta had ook al gezien dat ik een beetje moe was, ze zorgen echt goed voor je op de afdeling. Ik had die dag uiteindelijk al 10u stage gelopen. Roberta zei me dan dat ze vrijdag Maltees eten ging meedoen voor me. Ik begin al met kwijlen...!

Het was een aangename eerste dag, veel om te laten bezinken. En wat een verschillen!

Eerste weekend in Malta

Na een lange nacht in Sliema waar ik verschillende nationaliteiten heb ontmoet en onder andere ook Frans heb gesproken, was het tijd voor een weekend vol sightseeing... .

Zaterdag 31/01 was het eerste punt op de agenda Mdina, ook wel de 'Old City' of Citta Vecchia genaamd.
Mdina is een stad met een grote geschiedenis en is nog steeds de plaats bij uitstek voor het geloof.

De stad is sterk ommuurd en alles ligt zeer dicht op elkaar wat het erg gezellig maakt om in te wandelen, vooral in de avond. Vanaf de muren is er een prachtig panorama te zien van ongeveer de helft van Malta. Ik had afgesproken met mijn flatgenote uit Chilli (Alejandra) en haar studiegenoten. Het was ondertussen al redelijk laat geworden tegen dat we wat gingen bezichtigen. Het plan was om grotten te gaan bezoeken maar het was jammer genoeg al dicht. Alles ging dicht vanaf 16u30. De rest ging naar huis. Alejandra en ik besloten dan om nog een beetje te blijven en wat te wandelen in de stad. Het was zeer gezellig met al de lichtjes in de kleine smalle straten. De kathedraal was ook mooi verlicht. Toen gingen we op het gemak naar huis en zaten we thuis nog een hele tijd samen in de living. Vandaag had ik ook eindelijk eens deftige foto's van mezelf, veel beter dan al die selfies :).
Ik stond ook op de foto met Alejandra en haar studiegenoten. Aan tafel in de living maakten we al plannen voor de volgende dag. De volgende dag waren namelijk de meeste musea in Valletta gratis, het moment om musea te gaan bezichtigen dus!!!

Zondag 01/02 sliepen we eerst wat uit om daarna richting Valletta te vertrekken. In Valletta gingen we allereerst het Nationaal Museum of Archaeology binnen. Hier kon je de geschiedenis van Malta terugvinden vanaf de Neolitische tijd tot de Romeinse tijd. Ertussen zijn er ook nog de bronstijd en de Punische tijd. In de Neolitische tijd, op de gelijkvloers, vond je tal van monolieten terug. Dit zijn grote voorwerpen die slechts uit 1 steen vervaardigd zijn. Hier zag je dus ook hoe het er aan toeging bij de zogezegde ingenieurs van toen. Er waren ook veel beelden te zien van obese vrouwen. De vrouwen waren in deze periode namelijk goden en ze werden obees afgebeeld om hun vruchtbaarheid te weerspiegelen. Een belangrijk beeld van zo'n vrouw is 'the sleeping lady' waar tal van theorieën rond bestaan. Een verdieping hoger kon je de rest van de geschiedenis terugvinden. Hier zijn  vooral vondsten uit grafwerken te zien en wat Middeleeuwse voorwerpen. Onder aan je voeten werd je met belichtte jaartallen naar het heden geleid, naar belangrijke jaren in de politiek en de economie. Hier zag je bijvoorbeeld het jaar waarop Malta de EU toetrad. Ook de eerste drukmachine voor de krant is hier tentoongesteld.

Na dit museum gingen we naar the Palace of the Grand Masters waar je enorm veel wapenuitrustingen kon terugvinden gaande van schild naar kanon. Dit was zeer indrukwekkend. Nooit gedacht dat er zoveel verschillende soorten wapens bestaan! En dit waren enkel de wapens van pre-1800.

Hierna gingen we naar het algemeen oorlogsmuseum maar deze is niet toegankelijk wegens verhuis. We besloten toen om naar de Knights Hospitallers te gaan, we waren net te laat. Dit is alleszins een plaats die ik zeker nog wil bezoeken voordat ik Malta verlaat. Dit is de plaats waar vele militairen verzorgd werden en waar er dus een grote medische geschiedenis aan vasthangt.
Er was uiteindelijk nog wat tijd om wat panorama's te gaan bezichtigen en mijn eerste ijsje in Malta te eten. Ik kreeg mijn ijsje in de vorm van een bloem, het was overheerlijk!

We hadden die dag heel wat kilometers afgelopen en het was tijd om terug te keren en me voor te bereiden in functie van mijn eerste stagedag.