Woensdag 04/02 zou ik stage lopen en les volgen. Ik deed eerst stage van 7u-9u om daarna naar mijn les te vertrekken. De lessen tellen mee als stage-uren. Zeer interessant dus.
Vandaag liep ik mee met Roberta om de medicatie en het eten uit te delen. Roberta bereidt de medicatie voor en ik geef het samen met het eten aan de patiënten. Het is duidelijk dat de meeste ouderen zeer veel medicatie nemen. Er moet dus enorm opgelet worden voor al de bijwerkingen die eraan gelinkt zijn. Eten dat ik moest uitdelen bestaat uit yoghurt, een kom met cornflakes en vanalles erdoor gemengd en brood. Er is aandacht voor diabetici. Ik mocht dan ook insuline toedienen. Er was wel geen glycemiebepaling vooraf. Zeer ongewoon! Wat opmerkelijk is, is dat iedereen de medicatie uit eenzelfde pot krijgt. Bij ons is het vaak apart verpakt. Ook de insuline is allemaal uit dezelfde flacon naargelang het type insuline. Tijdens het uitdelen moet er ook aandacht zijn voor de "wanderers". Zij zouden eten van anderen opeten waarbij ze dus ook anderen hun medicatie kunnen innemen. Het is zo dat velen van hen op de kar vliegen om hun eten te kunnen krijgen. De medicatie heeft vaak ook een andere naam, het zijn natuurlijk wel nog steeds dezelfde bestanddelen.:) Zo is er bijvoorbeeld Panadol, die wij als Dafalgan kennen.
Vandaag ging ik ook Julie terugzien. We hadden afgesproken in het SVPR zodat ik gemakkelijker mijn weg naar de les zou vinden samen met haar. Goed dat Julie met me meeging, het bleek dat het departement voor verpleegkunde zich in het Mater Dei Hospital bevindt en niet in de universiteit.
Om met de auto naar het Mater Dei te gaan, is het enorm zoeken naar een parkeerplaats in de ondergrondse parking. De auto's staan gewoon overal geparkeerd en dit wordt door iedereen ook zomaar gedaan. Julie toonde me dan uiteindelijk waar de lessen normaal plaatsvinden. We moesten echt nog lang wachten tegen dat de leerkracht afkwam. We kregen les in een lokaal met gewoon stoelen met een klein klaptafeltje. Het was een zeer klein lokaal en we zaten precies in een wachtzaal. We waren met 4 studenten waaronder 1 man, zo weinig! Blijkbaar zijn er niet veel die psychiatrie kiezen. Het is ook zo dat ze in Malta Psychiatrische verpleegkunde krijgen in een universiteit en ze direct het volle traject kunnen kiezen van drie jaar. Wij krijgen eerst twee jaar algemene verpleegkunde om dan in het derde jaar volledig psychiatrische verpleegkunde te kunnen volgen. De les ging over alternatieve therapie waaronder o.a. meditatie, massage, dieet, homeopathie ... . De leerkracht, Mr Martin is zeer enthousiast in zijn vertellen. Hij vertelt vaak aan de hand van dingen die hij ooit gezien of gehoord heeft. Het blijkt al meteen de moeite dat ik deze lessen kan mee volgen. De lessen lopen tot ongeveer wanneer ik terug naar België ga en is elke woensdag.
Nadat de les afgelopen was, zag ik Julie nog even. Zij had nog de rest van de dag les. 1 van de studenten uit mijn les heeft me dan geholpen om een sandwich uit de cafetaria te halen en mijn bus te vinden terug richting SVPR. Ze zijn erg vriendelijk de studenten. Terug in SVPR deed ik ongeveer hetzelfde als maandag en ging ik opnieuw wat vroeger naar huis. Roberta vond dat ik die dag al genoeg gedaan had.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten