Eerste week in Malta

Ondertussen is er al bijna een week voorbij...
De week verliep als volgt:

Maandag 26/01 was de vertrekdatum naar Malta, mijn vlucht was om 19u50. Ik moest afscheid nemen en op mijn eentje mijn vliegtuig vinden. Een keer op het vliegtuig verliep alles wel vlot. 

Ik had een Maltese buurman waarmee ik gedurende de hele heenreis heb kunnen praten. Hij heeft me ook wat geholpen om de weg te vinden. Mijn eerste indruk? Amai, zeer behulpzame mensen die Maltezen! Ik nam de taxi richting mijn logeerplaats, dit was een nachtmerrie. Mijn vrees om mijn logeerplaats niet te vinden kwam uit! De taxi kende het adres niet! En toch reed hij door! De taxichauffeur was traag van geest maar niet traag op de baan. Niet te vergeten, in Malta rijden ze links. Ik zat links vooraan naast de chauffeur. Ik dacht dat de auto's echt op me afkwamen. Mijn gsm werkte toen nog niet dus en de chauffeur was deze thuis vergeten. Ik kon dus ook niet bellen naar mijn logeerplaats om de weg te vragen. We reden dan hele tijd in cirkels ergens waar ik mijn logeerplaats zou moeten vinden. Ik werd echt misselijk! Uiteindelijk hadden we het dan eindelijk gevonden! Ik kwam pas rond 24u toe op mijn logeerplaats. Ik was enorm opgelucht en ik wou me zo snel mogelijk installeren zodat ik ze thuis kon laten weten dat alles in orde was. Een zeer stressvolle dag dus!!!

Dinsdag 27/01 was de dag dat ik mijn mentor Julie ging ontmoeten. Maar eerst ontmoette ik al een huisgenote uit Hongarije. Het was ook de dag dat ik voor het eerst het openbaar vervoer in Malta ging gebruiken. De gastvrouw, Joana, gaf mij op een blaadje de bussen mee die ik moest nemen. Ik moest eerst de bus naar Valletta nemen en daar een bus naar het Mount Carmel Hospital zoeken waar Julie me opwachtte. Het openbaar vervoer is hier super! Het is spotgoedkoop, 1,50 euro voor een hele dag! En er zijn heel wat bussen, ze stoppen praktisch overal! 

Het ging heel vlot om mijn weg te vinden. In malta helpen ze je ook echt. Nu is het wel zo dat ik nu wel moet vragen stellen, ik kan het niet zelf vinden tenzij ik wil verdwalen! De buschauffeurs helpen je verwittigen waar je moet afstappen. Het was echt wel warm die dag! Toen ik uitstapte deed ik mijn jas uit. Het was ongeveer 24°C. 

Toen ik naar het Mount Carmel Hospital stapte was het echt verbazingwekkend hoe anders het eruit ziet dan in België.
Het was een groot gebouw, totaal niet modern! Ik moest dan door een poort gaan en ik zag al direct dat er heel wat afdelingen waren. Ik ontmoette daar uiteindelijk mijn mentor.

Ze nam me mee in haar auto naar mijn eerste stageplaats: 

St Vincent de Paul Residence, Joseph Ward 7. Dit is een psychogeriatrische instelling. Ik ontmoette daar ook een aantal mensen en werd dan naar de afdeling geleid waar ik drie weken zal staan. Ik ontmoette daar Roberta, de verpleegkundige die mij zal opvolgen. 

Mijn eerste indruk: wat een oude boel! Zo'n kleine afdeling! Zo weinig plaats in de kamers, met 4 in 1 kamer! Ik ontmoette daar ook al een aantal ouderen. Er verblijven op deze afdeling trouwens enkel vrouwen. De ouderen waren zeer charmant vond ik. Ik kreeg al meteen een handkus. De uren werden ook besproken. Nog iets anders dan in België! Op de afdeling werken ze van 7u 's morgens tot 7u 's avonds!!! De nacht werkt dan van 7u 's avonds tot 7 u 's morgens. Ik verliet dan uiteindelijk de afdeling met mijn mentor Julie. Ze nam mij mee naar de Lidl om wat boodschappen te halen en dan gingen we nog iets gaan drinken op de golf. Op de golf zaten we op het terras lekker te genieten van het zonnetje en een fris drankje. Het was zalig! Julie is zeer aangenaam om bij te zijn, ik voelde me enorm op mijn gemak! We hebben daar gezellig wat zitten praten. Vooral ook een stuk over mijn thesis. Toen bracht ze me terug naar de bushalte want ik kon haar niet zeggen waar mijn adres ergens is. Ik had echt nog geen herkenningspunten! Op de bus ging het vlot naar Valletta in tegenstelling tot wanneer ik van Valletta naar mijn logeerplaats moest geraken. Ik zat te lang op de bus en was heel mijn kluts kwijt. Een vrouw uit Gozo heeft me dan geholpen, ze heeft me zelfs al uitgenodigd om naar Gozo te komen. De vrouw werkt als kok in een retreat house.
Ik merk dat het voor mij veel minder moeilijk wordt om de stap te zetten om iets te vragen. Op de bus heb ik dan nog iemand uit Roemenië ontmoet en terug thuis een huisgenote uit Chili die echt niet goed Engels kan. Ik praat met haar een mengeling van Engels, Frans en Spaans samen met wat uitbeelding. Ik merk ook dat mijn Engels in 1 dag al sterk verbeterd is.

=> Conclusie van de dag: Spreek en je geraakt er wel!!! 

Woensdag 28/01 was mijn eerste plan om een lokaal mobiel telefoonnummer aan te vragen. Ik ging hiervoor opnieuw naar Valletta. Het had die nacht heel wat geregend en de straat was ondergelopen. Het kan erg gevaarlijk zijn als de straten ondergelopen zijn, het water kan tot aan je middel staan. De bussen stopten hier gelukkig nog, anders nemen ze een andere route. 

Toen ik op de bus zat, werden de auto's direct overspoeld met water door de bus.  Er is hier geen carwash nodig! :) 

Een keer aangekomen in Valletta liep ik daar gewoon wat rond op het gevoel. Ik zag de zee, wat was het mooi! Het is duidelijk dat er in Valletta heel wat geschiedenis is. Dit ga ik een dag wel eens bezoeken. Vandaag was het een beetje te koud, vooral de wind, om lang rond te lopen. Ik vond een gsmwinkel. Dit is nu ook in orde. Later ging ik een koffie halen en vertrok ik op het gemak terug richting huis. 

Terug thuis ging ik in de buurt een winkel gaan zoeken om een lekkere pasta klaar te maken. Het was echt niet duur. Vandaag werd ook het huurcontract overlopen van mijn logeerplaats. Ik heb de indruk dat ze hier in Malta nogal erg ouderwets zijn. Er mogen enkel vrouwen logeren en er zijn enorm veel regels!

Donderdag 29/01 heb ik in de ochtend wat aan mijn eindwerk gewerkt om dan later op de dag te gaan wandelen in de natuur. Joana  gaf me een plaats waar er een mooi park is. Het park heet San Anton Garden en is gelegen in Attard. Ik moest dus opnieuw de bus richting Valletta nemen en daar de bus richting Attard vinden. De buschauffeur hielp me opnieuw door me te verwittigen waar ik af moest. Het was vandaag ook zonnig, de ideale gelegenheid dus. Het park was echt prachtig! Het is eigenlijk een tuin die in het begin van de 17e eeuw is opgericht door een ridder genaamd Antoine de Paule. Het is oorspronkelijk de tuin van het San Anton Palace, nu is het de residentie van de Maltese president. De tuin staat vol met speciale bomen, ook bomen uit Mexico. Er zaten heel wat vreemde vruchten aan de bomen. 

Er waren ook verschillende soorten vogels, een soort mini-zoo. Het was echt aangenaam om in rond te lopen. Het was zeer rustgevend, jammer dat ik geen boek mee had om te lezen. Het is een tuin die ik zeker eens ga voorstellen als er bezoek komt. 

In het terugkeren naar huis ben ik nog wat gaan wandelen in Valletta. 

Vrijdag 30/01 gaat mijn huisgenote uit Hongarije me de universiteit van Malta laten zien en het Mater Dei hospital niet ver daarvan. Vanavond ga ik ook naar haar afscheidsfeestje, ze vertrekt morgen al terug naar huis. We gaan uit in Sliema samen met vrienden van haar school en de huisgenote uit Chilli. Tijd om te gaan socializen!

Meer volgt!